Arjan Dwarshuis is Nederlands bekendste vogelaar en heeft zijn hele leven al een fascinatie voor vogels. Hij is professioneel vogelgids, geeft lezingen over vogels en vogels kijken en schuift regelmatig aan bij diverse radio- en televisieprogramma’s. Daarnaast is hij ambassadeur voor het IUCN NL landaankoopfonds en schreef hij het boek Een Bevlogen Jaar, over zijn wereldrecord vogels kijken. Hij schrijft iedere maand voor Natuurhuisje.nl over een actueel onderwerp in de natuur.

Het is half 8 ‘s ochtends en ik rij door de stromende regen over de Afsluitdijk richting Harlingen als mijn telefoon gaat. Ik neem op en door mijn auto klinkt het stemgeluid van Tim van Oerle, co-founder en CEO van Natuurhuisje.nl: ‘Morgen gozerrrt, hebben we er zin in?! Het is zuidoostenwind en met dat regenfront van vannacht zitten de bossen op Vlieland geheid vol met vogels’. Ik glimlach en doe er nog een schepje bovenop: ‘Yes, helemaal top die regen, en ik passeer zojuist een vrachtwagen waarop met koeienletters het woord Vireo stond, vast een teken dat we eindelijk zo’n Noord-Amerikaanse roodoogvireo gaan ontdekken!’.

De bruine boszanger

Je leest het goed: buiten zijn gezin en zijn werk leeft de CEO van Natuurhuisje.nl voor slechts één ding, en dat is vogels kijken. Dure auto’s, merkkleding en andere materialistische zaken interesseren hem weinig, als hij maar een paar keer per jaar op een winderige duintop op Vlieland mag staan, hopend op een zeldzame vogel uit een ver land. Vorig jaar rond deze tijd ontdekten we samen de bruine boszanger – een onogelijk, twaalf centimeter groot zangvogeltje uit Siberië – en dat bracht een ware achtbaan van emoties bij hem teweeg. Eerst viel hij op zijn knieën in het zand en schreeuwde hij keihard ‘YES!!‘, daarna begon hij als een wildeman met gebalde vuisten rondjes te rennen en aan willekeurige voorbijgangers te verkondigen dat het de mooiste dag van zijn leven was. De rest van het weekend prevelde hij van tijd tot tijd met een gelukzalige blik in zijn ogen de afkorting ‘brubo’, als een soort mantra.

Een geweldenaar

Vlieland is voor ons de heilige grond, het mooiste Waddeneiland van allemaal en de beste plek om vogels te kijken. De maand oktober is voor ons wat juli voor de zonaanbidder en februari voor de schaatsliefhebber is. In deze tijd van het jaar doen miljoenen trekvogels ons land aan tijdens hun lange reis naar zuidelijker gelegen oorden; een van de meest indrukwekkende natuurspektakels ter wereld.

Nederland ligt op een knooppunt van trekvogelsnelwegen en onze getijdengebieden, moerassen en weilanden vormen de belangrijkste wegrestaurants en tankstations die deze vogels onderweg tegenkomen. Zo strijken er ieder najaar miljoenen steltlopers in de Waddenzee neer. Rosse grutto’s, bijvoorbeeld, zijn net als veel andere soorten volkomen van dit gebied afhankelijk. In slechts een paar weken tijd eten ze zoveel wadpieren dat zij hun lichaamsgewicht verdubbelen. Deze vetreserves zijn noodzakelijk voor hun vijfduizend kilometer lange non-stopvlucht naar hun overwinteringsgebieden in West-Afrika. En dit alles zonder Google Maps én carbon footprint.

Ongetwijfeld is de rosse grutto een van de eerste vogels die we straks zullen zien als we de boot afkomen en net als ieder jaar zullen we even stilstaan om deze wereldreiziger een hommage te brengen. Want voor zo’n geweldenaar moet je nou eenmaal even je pet afnemen.